Het Spaanse leven - deel 3 let op de tekens die je krijgt

Ik noemde het 2 weken geleden al. Je krijgt tekens in je leven. Of je ze ziet of niet. Ik wist niet eens van het bestaan af. Maar sinds ik in Spanje woon en volledig anders in het leven bent gaan staan, ben ik dit gaan ontdekken voor mijzelf.

Als ik oud ben

En nu ga ik even ver terug in de tijd. Ik denk dat mijn zus en ik al voorbestemd zijn. Ik zet haar op een pad en zij mij. Ik wilde jaren geleden eens wat anders gaan doen met mijn leven. Ik dacht, wat ik  nu aan het doen ben dat kan ik ook doen als ik 30 ben. Dat vond ik toen heel oud. Ik wil gaan reizen. Wat zien van Europa. Ik gooide mijn leven 100% om. En ik zei tegen mijn zus, ga je mee naar Oostenrijk ski-les geven. Dat vond ze een superleuk idee. En we vertrokken.

Wat een lol beleefden we

Dat was de beste beslissing ooit. Wat een lol hebben we beleefd. We kunnen goed skiën, maar après-skiën nog veel beter. Geweldige tijd. Na die tijd ging zij bij Alpine Sports werken in Den Hoorn en maakte van haar hobby haar werk. En nog steeds. Ik ging nog even door naar Portugal, Tenerife en ik eindigde in Mallorca, want mijn zus had mij een voorstel gegeven van een Spaans hotelketen. De opleiding tot entertainment + een baan in het vooruitzicht. Dat vond ik wel grappig. En zo zette ik mijn zus op het ene pad en zij mij op het andere pad.

Zie de tekens

Achteraf gezien vind ik dit al tekens dat mijn leven zo moest lopen. Zij gaf die brief van het Spaanse hotelketen en ik twijfelde geen seconde. Dit moest ik doen. En ik werd uitgezonden na de opleiding naar een hotel in Calas de Mallorca en daar leerde ik Tomás kennen. Geen seconde twijfelden we. Onze liefde sloeg in als een bom. Wij moesten samen verder. Weer een teken.

Het wordt altijd beter

Toen we na 2 jaar Mallorca in Nederland gingen wonen, want daar zouden we verder komen, hebben we ook nooit 1 dag zonder werk gezeten. We leerden veel en ik ging van de ene baan naar de andere. Soms door faillissement, soms reorganisatie, soms boventallig, soms gewoon omdat het saai werd. Maar ik kwam erachter dat ik ELKE KEER een stap verder kwam. Het werd steeds beter en beter. Echt bijzonder. Één keer bij een faillissement waarbij ik wanhopige collega´s zag huilen, riep ik alleen maar. Relax, het wordt alleen maar beter. En dan keken ze me vol ongeloof aan. En het werd ook weer beter bij de volgende werkgever. Echt ongelooflijk.

Het leven schoot voorbij

Toen overleed mijn vader. We waren inmiddels al weer 18 jaar aan het racen in Nederland. Het leven schoot in volle vaart voorbij. 2 kinderen op deze aardbol gezet en maar rennen. Na de crematie vertrokken we met de camper naar Spanje. Heerlijk genieten, wat een vrijheid, wat is het toch heerlijk. En op de terugweg naar Nederland kreeg ik ineens het gevoel, ik wil niet terug.

Teken: Roodborstje

En ik liep over het strand in Normandië en ineens kreeg ik een ingeving. Ga in Spanje wonen. En ik stuiterde van de adrenaline. Dit was een teken. Dat wist ik toen nog niet hoor. Ik kwam bij de camper aan en ik zei tegen Tomás weet je wat wij moeten doen. We moeten in Spanje gaan wonen. En op het moment dat ik het zei kwam er een roodborstje onder de heg vandaan. Midden in Normandië. En voor mij was het teken van mijn opa altijd een roodborstje. Dus ik zei tegen Tomás, kijk opa vind ook dat we moeten gaan. En hij keek een beetje verdwaasd naar dat roodborstje en zei gelijk. Nee joh, we wachten wel totdat we met pensioen zijn.

Haal ik mijn pensioen wel?

En ik dacht alleen maar, geen idee of ik die leeftijd ga halen. De kinderen waren op dat moment 9 en 11 jaar. En ik vroeg hun mening. Ze hoefden allebei niet langer als 1 minuut te denken. Ik denk dat onze kinderen ook echt op intuitie gaan. Ze wilden het allebei wel een jaartje proberen. Het leven startte weer in Nederland en er gebeurde van alles. Mijn zoon werd geslagen door een volwassen vrouw, een scheidsrechter notabene in een stom schoolhandbaltoernooi. Mensen maakte het mij lastig met allemaal gezeik. Ik wilde ons huis verhuren, maar dat viel niet mee. Tomás ging ondertussen even terug naar zijn Spaanse dorpje en ik zei alleen maar, kijk of je werk kan vinden.

Je krijgt wat je verdient

Tomás was in Extremadura en liep 1 bedrijf binnen en had werk. De meest ideale huurders wilde graag ons huis huren. Ik kreeg mijn werk mee van m´n werkgever. En er kwamen nog een paar teleurstellingen in de mens op ons pad. ALLES duwden ons richting Spanje. En in juni 2015 stouwden we de Vito vol met spullen, hond en kinderen en we vertrokken. 

Volg de tekens

Als je nu ziet hoeveel tekens ik heb gekregen dan zijn dat er best wel veel. En gedurende de start van ons leven in Spanje volgden ook weer de ene na de andere. De start van mijn bedrijf. Alle ideeën die ik kreeg waardoor het super succesvol werd. Droom na droom die uitkwam. Echt in no time hadden we alles voor elkaar. Zo bijzonder hoe het werkt als je je intuïtie volgt. Niet nadenken gewoon doen. Je ziet vanzelf wel wat er gebeurt.

Die tekens vind ik zo mooi. Heb je ook een mooi verhaal, ik hoor het supergraag via info@supergoedspaansleren.nl of tag me gerust op Facebook of Instagram.

Un beso Cintha van Marrewijk

www.supergoedspaansleren.nl/blogs