Madre mía

Ik zeg het vaak: ´Madre mía, een uitspraak in de trant van mijn hemel. Spanjaarden zeggen het ook vaak. Maar nu gaan we het echt even hebben over mi madre, mijn moeder. Ik ben een prinsesje. Mijn moeder is een prinsesje, mijn oma was een prinsesje. Ik kom uit een bijzondere familie. Alles kon en mocht. Het leven is één groot feest, maak er wat moois van. En dat is ons motto.

Geniet van het leven….

Dat is toch mooi dat je dat mee krijgt. Geniet van het leven, het duurt maar even. Dat hing al op een door mijn moeder zelf gekleid tegeltje op de wc. Dus dat deden we dan ook. Altijd feest, hierover straks meer.

77

Als je dan op een gegeven moment op een bepaalde leeftijd bent en je moeder zegt, zo kind je gaat naar de 60. Dan denk ik nou mam, dat nog lang niet en wat zegt dat dan over jou? Haha. En inderdaad zij gaat richting de 80. Vandaag is mijn moeder 77 jaar geworden.

Carnaval

Mijn moeder, ik kan er een boek over schrijven. En nu word ik ouder en zie ik dat ik toch erg veel van mijn moeder heb. Hoe recht door zee ik ook ben, mijn moeder is nog erger. Ik houd van verkleedfeestjes, mijn moeder werd altijd 1e bij de carnavalsfeesten. Gerust liep ze de hele avond op flippers en met een duikbril op. En mijn vader met altijd zijn eeuwige boerenkiel en ketting met een tiet met een belletje. Eigenlijk ben ik alles wat mijn moeder is, alleen is zij nog net wat erger. Ik ben lomp, zij nog lomper. Ik ben een doorzetter, zij nog meer want zo speelde ze eredivisie handbal, volleybal en natuurlijk reed ze de Elfstedentocht helemaal uit.

Viva la vida

En feesten dat konden ze, mijn vader en moeder. Elk weekend was het feest. Eerst ergens op locatie en als ze de tent werden uitgeveegd dan gingen ze nog even verder bij ons thuis. Bijna elke zondagochtend kwamen mijn zus en ik beneden en dan troffen we weer de resten van een feest aan. Lief als wij waren gooiden we alles in de vaatwasser en om 12:00 uur zetten wij keihard klassieke muziek aan en liepen we met pannendeksels door het huis. En dan kwamen ze naar beneden. De Alka Seltzer hadden ze dan al weer achter hun kiezen.

Prinsesjes

Alles kon, alles mocht. Het leven van een prinsesje. Ik kreeg het zo in mijn schoot geworpen. We woonden schitterend met ruimte genoeg om te spelen. Sloten aan beide kanten van het huis. Mijn moeder vond dus dat ik heel snel moest leren zwemmen. Als peuter van 3 jaar werd ik van het ene zwembadje over gegooid naar het volgende level, want mijn zwemdiploma moest ik halen voordat ik 4 jaar was. Dat lukte, gewoon het volgende level polsbandje ergens ´vinden` en hoppa ik was weer een badje verder.

Spiekbriefjes

En niet alleen ik was het prinsesje, mijn moeder ook. Doordat vroeger het doorleren niet echt werd aangemoedigd deed ze na haar trouwen de moedermavo Engels, Duits, Spaans, ze leerde elke taal. Wij konden zien met welke taal ze bezig was door de vodjes papier die in het bad geplakt waren als ze weer aan het leren was. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Wat doet een normaal mens

Een normaal mens wast zijn ramen aan de binnenkant met een emmer en een zeem of zo. Nee mijn moeder pakte de tuinslang, liep de keuken in en spoot de ramen nat. Dat was handig zei ze, want dan is ook gelijk de vloer gedaan. En zo had ze eigenlijk best een hoop niet-normale-dingen. Echt geen standaard moeder die klaar zit met een kopje thee of zo als je uit school kwam. Een groot voordeel hiervan was weer dat wij zo ontzettend zelfstandig waren, mijn zus en ik konden alles zelf.

Feliz cumpleaños

Het meest mooie is, wij werden aangemoedigd om te genieten van het leven, maar ook om goed voor jezelf te kunnen zorgen. En eigenlijk was dat het belangrijkste. Lieve mam, ben blij dat jij mijn moeder bent en op naar de 80. Dikke kus

Un beso Cintha