Spanjaarden zijn goed in volproppen
Dat alles om eten draait bij Spanjaarden dat wisten we. Maar dat je ook zo volgepropt wordt na een ziekenhuisopname dat was nog nieuw voor mij.
Vroeger, in 2015 toen wij hier net woonden toen kwam mij schoonmoeder ´s morgens binnen rond 11:00 uur of zo. En dan zei ze, wat ga je eten straks? En straks is dan rond 14:30 uur, als de kinderen net uit school zijn, de uitgebreide maaltijd van de dag. ¿Qué vas a comer hoy? Ik keek haar dan aan en zei, joh ik heb echt geen idee. Na een paar weken vragen gaf ze het maar op, want ik had eigenlijk nooit antwoord op die vraag.
Heerlijke geuren
Bij Spanjaarden draait alles om eten. Ongeveer de hele week weten ze al wat ze gaan eten en ze staan dan ook uren in de keuken. Soms als ik ´s morgens ga wandelen met de honden dan ruik ik al pannen die op het vuur staan. En als ze dan hun stoepje staan te schrobben in hun badjas, dan zeg ik, huele muy bien, hoy como contigo. (Het ruikt heel lekker, vandaag eet ik bij jou). En dan zeggen ze altijd, helemaal goed, je bent altijd welkom. Want zo lief zijn ze.
Wat ben jij raar
Het is raar als je niet met eten bezig bent. Dus vinden ze mij raar. En dat vind ik prima, want dat zie ik zelf ook wel. Ik ben 100% anders dan een gemiddelde Spanjaard. Echt op elk vlak ben ik anders.
Voor Spanjaarden is eten heel belangrijk en de vrouwen moeten dat regelen. Als ik bijvoorbeeld een paar weken naar Nederland ga, dan zeggen m´n schoonmoeder en mijn schoonzus, wij zorgen wel voor Tomás hoor. Dan kijk ik ze aan, joh mijn man kan al jaren voor zichzelf zorgen, hij is inmiddels 52 jaar oud. Hij kookt beter dan ik. Ik vind het nog een belediging naar Tomás toe ook, net alsof hij een klein kind is. Echt zo vreselijk ouderwets. Maar goed, het is superlief bedoelt natuurlijk.
Spaans eten
Maar dan moet je naar het ziekenhuis voor een operatie. En als je weer thuis bent, dan komt IEDEREEN langs, de buurvrouwen, ooms, tantes, nichten, zussen, broers, elke dag m’n schoonmoeder, vrienden even kijken bij de ‘patiënt’ en je wilt niet weten wat ze meenemen.
Koekjes, bonbons, taartjes, bananen, toetjes, allerlei soorten zumos de naranja, de melocotón, de piña, een kilo lomo. M’n koelkast puilt uit en voor de komende weken hebben we zat.
Pfff zit je in het gips krijg je gelijk nog meer kilo’s erbij. Cadeautjes van alle mensen die jou zo lief vinden haha. Als ze nou een jamón meenemen, haha, die kwamen we gisteren ook nog tegen. Maar dat is even een ander verhaal, wel over eten natuurlijk.
Naar de Spaanse kaasboerderij
We gingen ‘even’ kaas halen, van die zelfgemaakte schapenkaas. Authentiek met zo’n sterke smaak. Dus we moesten naar Trujillo rijden (55 km) een geweldige stad die we ook graag bezoeken.
Over lege wegen scheurden we naar de schapenboerderij. We kwamen aan bij een stokoude boerderij. Geen pad, maar kuilen en bagger waar we overheen moesten. Overal oude zooi. De boer die de schapenkaas maakt moest nog even opgetrommeld worden.
Vieze varkentjes
De zoon van de boer nam ons alvast mee naar de varkentjes, want ook daar doen ze in. Echt zo schattig. van superkleine biggetjes tot van die grote zwarte varkens. Ik vind ze om op te eten. Hahaha.
Vervolgens mochten we ons kazen zelf kiezen uit van die oude kratten in een donkere schuur. Echt zo leuk. Er is toch niets zo leuk en lekker als kaas halen bij de boer. Hij heeft ook varkenspoten hangen, maar die haal ik toch liever bij de groothandel.
La Palabra Española - De Spaanse lesjes 1 t/m 300