Er zijn geen beren op de weg
Vaak hoor ik later als ik met pensioen ben dan ga ik in Spanje wonen of dan ga ik een lange reis maken of dan ga ik eindelijk..... Weet je, misschien haal je die leeftijd helemaal niet.
Lachend het leven uit
Ik weet nog dat ik dit letterlijk tegen Tomas zei toen ik mijn plannen op tafel gooide om naar Spanje te willen verhuizen, uiteraard wel met het gezin.
Ik was net een paar maanden daarvoor wakker geschud door mijn vader, die binnen 10 dagen overleed. Overigens een supermooie dood, niet lijden, lekker inslapen, gewoon lachend het leven uit. Zo was zijn laatste week. Dan is het wel goed geweest, ook al ben je 72 jaar. Het was voor hem gewoon prima, genoeg en klaar.
En onlangs zei iemand, eigenlijk mooi dat je vader je nog even die boodschap meegeeft, die van hé joh, geniet van het leven, het duurt maar even. Dat hing vroeger al op een zo’n tegeltje, gemaakt door mijn moeder op de wc. En zo is het ook.
Eigenlijk moet je gewoon elke dag zo erg genieten van het leven dat je gewoon kramp krijgt in je kaken van het glimlachen. Want het is toch mooi dat we hier mogen zijn en dat je gewoon zelf kunt besluiten om je mooiste leven te leiden. Wij als Nederlanders of Vlamingen zijn allemaal in een gouden kooi geboren. En je mag zelf kiezen wat je gaat doen. Je hebt meestal geen beperkingen.
The-sky-is-the-limit
Voor iedereen geldt the-sky-is-the-limit.Het enige waar je zorgvuldig mee om moet gaan is TIJD. Dat is het enige kostbare in dit leven. Daarom ben ik zo´n voorstander van ALLES aanschaffen wat mij tijd bespaart. Als ik weet dat ik met de hulp van iemand of met een bepaalde tool of cursus of coach veel eerder mijn doel behaal dan aarzel ik geen seconde. Het leven is tekort.
Totdat er op een dag een diagnose komt of je wordt niet meer wakker of er gebeurt plotseling iets, maar als die tijd is gekomen, dan hoop je gewoon eigenlijk dat je al oud bent, dat je alles gedaan hebt in je leven. Dat je alles uit het leven hebt gehaald wat je wilde halen. Zo is het toch?
Ik ben echt wel goed op weg op mijn 53ste, maar ik ben nog lang niet klaar, moet ik nu gaan opschieten? Of gewoon vertrouwen op het universum, geniet van elke dag, alles komt goed, en als het je tijd is dan ga je gewoon. Leef in het NU, ik heb deze zin heel lang niet begrepen. Het wil zeggen denk niet zo lang na over de toekomst of zie geen beren op de weg. Twijfel over van alles en nog wat. Nee het is eigenlijk niet zoveel nadenken, maar stappen zetten. Probeer gewoon, je ziet vanzelf wel wat er gaat gebeuren.
Misschien komt er wel iets beters
Misschien komt er na de dood nog wel iets beters? Alleen kunnen we ons dat niet voorstellen. Toch? Ik kan mij hier geen voorstelling van maken. Daarom leef ik NU maar alvast mijn mooiste leven. Heb jij een idee over wat er gebeurt na de dood? Ik hoor het graag info@supergoedspaansleren.nl