Waarom ga je naar Spanje emigreren?

In Nederland heb je alles, is het goed geregeld en heb je altijd een inkomen. Waarom ga je er dan weg, waarom kies je voor een ander land zonder familie en vrienden? Waarom ga je emigreren?

Ik sprak geen Spaans

Ik zal je vertellen waarom. Bijna 23 jaar geleden werkte ik op Mallorca, voor die tijd had ik al 5 jaar gewerkt op saaie kantoren in Nederland. Ik was nogal onrustig typje en altijd op zoek naar iets nieuws. Maar na ski-lerares in Oostenrijk, horecabeest in Portugal, kwam ik op Mallorca. Entertainment in een hotel vol met toeristen, weer iets nieuws. Ik werd geplaatst in een superklein dorpje, Calas de Mallorca en daar leerde ik Tomás kennen, de eerste Spanjaard die ik echt leuk vond. Oef zwaar verliefd en ik sprak nog geen Spaans. Drama, maar niet voor ons.

Tomás en Cintha – Mallorca 1997

 Ik moet Spaans gaan praten

Toen ik echt wilde gaan integreren, zijn familie leren kennen en ook gewoon om te kunnen blijven wonen en werken op Mallorca moest ik Spaans leren praten. En eigenwijs als ik was, daar ging ik dus mooi niet lang over doen. Ik gaf mijzelf 4 maanden de tijd, dan zou het toeristenseizoen weer beginnen en dan moest ik Spaans spreken, ik moest tenslotte weer aan het werk.

De hele dag Spaans oefenen

Je wilt niet weten wat ik allemaal deed. Van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat was ik bezig met het aanvullen van mijn Spaanse woordenschat. Ik keek naar de televisie met een woordenboek op mijn schoot. Ik oefende met elke Spanjaard die ik tegenkwam, want Tomás was de hele dag aan het werk in de bouw. Ik leerde makkelijk Spaans praten. Ik ging toch zeker niet al die 19 grammaticale tijden gebruiken. Had ik dat nodig? TOTAAL NIET. Dat maakte het een stuk makkelijker. Maar ik moest uiteraard wel GOED Spaans praten, ook dat lukte zonder problemen.

Si, ik sprak Spaans

Dus ik ging de goede kant op, zoals altijd in mijn leven. En ik kon natuurlijk werken waar ik wilde, want wij Nederlanders staan er erg goed op in het buitenland. Wij spreken talen en op ons kun je bouwen. Dus ik ging aan het werk bij een autoverhuurbedrijf in Porto Colom en Cala d´or met allemaal Spanjaarden. Zo leuk, zij leerden mij natuurlijk nog veel meer Spaans. Echt het was een waanzinnig leuke tijd.

Vamos a Holanda

Maar wij beseften ons dat het niet helemaal ideaal was in Mallorca. Altijd afhankelijk van het toeristenseizoen, je komt niet verder en eigenlijk had ik een hekel aan werken voor een Spaanse baas, want je hebt geen rechten. Tomás vond het helemaal prima om naar Nederland te gaan. Zou het niet bevallen, dan gingen we toch weer terug. Niks te verliezen. Dus vanaf dag 1 in Nederland moest Tomás de taal leren. Dat ging super. En alles liep op rolletjes. Ik had me nog voorgenomen om niet mee te gaan in het Westlandse ritme, maar ja, dat is makkelijk gezegd en onmogelijk om voor elkaar te krijgen. Dus de race begon.

Racen, rennen en vliegen

Werk genoeg, mooie reizen maakten we. We kochten een huisje in Vlaardingen, helemaal leuk. En elk jaar naar de Spaanse familie in Extremadura. En als ik daar kwam, oef dan werd ik zo blij. Heerlijk die rust, de vriendelijke mensen die heel veel tijd voor je hebben. Echt op en top genieten. En na al die rust gingen we weer terug naar de wedstrijd in Nederland. Rennen, vliegen, ondertussen kregen we 2 kinderen en verhuisden we weer naar het Westland.

En toen overleed mijn vader

Tomás sprak alleen nog maar Nederlands, dus de kinderen kregen geen woord Spaans mee. Op vakantie bij de Spaanse familie en ze konden zich totaal niet verstaanbaar maken. Ik vond het een drama. Maar ja. En het leven ging verder, racen, rennen, vliegen. En toen werd mijn vader ziek. Binnen 10 dagen was hij vertrokken. En ik vond het goed, natuurlijk echt wel een gemis, maar zo is het leven. Er komt altijd een keer een einde aan. Het was mooi geweest, hij vond het ook prima, dat weet ik zeker.

Doodmoe was ik 

Na de begrafenis gingen we op vakantie met de camper. Heerlijk, die vrijheid, genieten, overal prachtige zonnebloemen. Net alsof mijn vader overal bij was. Op een dag liep ik alleen over het strand, ik was boos op de kinderen en wilde even rust. En ik liep en liep en bedacht, dit leven in Nederland moet anders. Ik heb toch zo goed leren genieten van het leven van mijn vader en moeder. Waarom deed ik dat niet meer. Waarom was ik alleen maar aan het racen, rennen en alles te regelen voor de kinderen op de tijden voor en na mijn werk. Ik werd er doodmoe van.

Gooi je leven om 

Ik zei tegen Tomás, wij moeten ons leven omgooien. Wij moeten weer terug naar Spanje. Maar Tomás was ondertussen helemaal verliefd geworden op Nederland en op het werken daar, maar daar kwam ik later pas achter. Ik zei tegen de kinderen, wat denken jullie ervan, ze waren 10 en 12 jaar. Zullen we het een jaartje gaan proberen in Spanje? En toen zeiden ze, maar als we het niet leuk vinden na 2 maanden wat dan? Ik zei, we moeten het een jaar de tijd geven en als het dan nog niet gaat dan gaan we terug.

.

Daag lieve familie

Dus het huis in de verhuur. Dat was natuurlijk een drama, zoek maar eens goede huurders. En werk vinden in Spanje, een nog groter drama, want dat is vrijwel onmogelijk. Zeker in Extremadura. Maar ik denk dat het zo heeft moeten zijn, het was gewoon ons pad, want alles lukte. En er gebeurde nog een paar dingen in Nederland waardoor ik extra bevestiging kreeg, het is tijd om te gaan.

Met gierende banden naar Spanje

Dus we vertrokken net voor de zomervakantie, dan konden de kinderen wennen in Spanje voordat ze naar school moesten. Een nieuw avontuur, zo voelde het echt als gezin. Mijn schoonzus had al een huisje voor ons geregeld. Wij hadden zo´n Mercedes Vito bus gekocht, die zat tot het dak volgestouwd met spullen, de sleutel aan de huurders gegeven. En wij met de bus, 2 kinderen en de hond erin naar Extremadura - 2100 km. We waren er zo.

Ineens plaatste ik mijn kinderen in dezelfde situatie

Tja de kinderen spraken nog geen woord Spaans. En onbewust plaatste ik de kinderen in precies dezelfde situatie als waar ik 22 jaar geleden in zat. Maar de Spaanse kinderen uit het dorp hadden zoiets van, hé 2 nieuwe kinderen erbij in het dorp. LEUK! Kay werd gelijk opgehaald door de jongens en ging voetballen. Dat kon hij nogal goed, dus ze waren blij met hem. Spaans had-ie nog niet nodig, duimpie omhoog is voldoende. Maar dat Spaans praten, dat leerde hij natuurlijk snel. En hij had gelijk een leuke vriendenclub. Nina werd ook opgehaald door de meisjes uit het dorp, maar Nina vond het nogal lastig. Enorme kletskous als ze is, kon ineens niet meer in haar eigen taal praten. En ze gingen allebei Spaans leren, eerst een flinke woordenschat opbouwen. Toen in september de school begon ging het snel. Ze werd voortreffelijk geholpen. Echt waanzinnig goed hoe de school dat deed eigenlijk.

Engelse les aan de Spaanse kindertjes

En ik ging Engels les geven aan de Spaanse kindertjes uit het dorp. Maar wat een drama, ik hoorde dat de kindertjes hier al vanaf hun 5e jaar Engels kregen, maar ze zijn niet te verstaan. Ze kunnen geen fatsoenlijke zin zeggen in het Engels. Verder als ´hello` komen ze niet. Maar wat een Engelse grammatica moesten ze leren. Echt hè, totaal onbegrijpelijk. Waarom zoveel grammatica als ze niet eens de weg kunnen vragen in het Engels of brood kopen. Een drama.

Ons gezin, Tomás, Kay, Nina en Cintha – vertrek in 2015

WAUW alles lukt 

En wat genoot ik van het Spaanse leven. Ik liep er rond met één grote big smile 😄 , zwaaiend als de koningin naar iedereen. En dan kwamen de nieuwsgierige Spanjaarden een praatje maken. Ik hoorde allerlei verhalen over toen Tomás nog klein was, verhalen over mijn schoonouders. Ze namen zoveel tijd voor me, ik werd door iedereen uitgenodigd. En vaak eindigden de gesprekken met de woorden, ´als je iets nodig hebt, dit is mijn huis, je bent altijd welkom.` Wat geweldig! Ik voelde me ook zo welkom in het dorp. En vaak vertelden mensen het, hoe leuk ze het vonden dat wij gekozen hadden voor hun dorp. En ik dacht, WAUW dit is zo mooi, die Spaanse wereld moet toch voor iedereen open. Het is zo´n andere wereld, zo warm en relaxed. Ik genoot van elke minuut. En ik dacht ook, wat ben ik toch dankbaar voor dit leven. Alles lukt, alles kan, je kunt zelf je leven bepalen. Mijn moeder zei ook, ik snap dat jij hier veel beter op je plek bent. Een supermooi bewijs dat ook zij het genieten van het leven op nummer 1 zet, want ik weet echt wel dat ze ons het liefst in haar buurt heeft.

Niet nadenken, gewoon doen

Ik had mega geluk gehad, want ik had mijn werk vanuit Nederland mee mogen nemen. Gewoon inloggen vanuit the-middle-of-nowhere op mijn kantoor in Nederland. Heerlijk was dat. Op een dag kreeg ik een telefoontje dat mijn klant iets anders had besloten en mijn uren gingen wat in aantal omlaag. Toen zei ik, nou al mijn dromen komen toch uit. Dan ga ik nu een bedrijf starten. Maar ja wat? En iemand zei, ´je bent toch zo goed met je talen. Ga dat dan doen.` En ik voelde, dit is wat ik moet doen. En zoals altijd denk ik nergens over na, maar doe ik gewoon.

Mijn missie verscheen plotseling

Wat gaan we doen, vanuit the-middle-of-nowhere dus het moet online, maar daar had ik helemaal geen verstand van. Dus dat moest ik eerst snel leren. 80 uur per week volgde ik alles wat los en vast zat op het internet. Ik volgde cursussen, challenges, ik leerde zo ontzettend veel. En ineens gingen er ook allemaal kwartjes vallen. Mijn doel was om iedereen te laten genieten van die geweldige Spaanse wereld. De manier zoals de kinderen en ik 22 jaar geleden Spaans had geleerd dat is de juiste methode. De cursus moet leuk zijn, want anders haak je af. En hoe kun je zo snel mogelijk een enorme woordenschat opbouwen door allemaal leuke kleine stapjes in te bouwen, want mensen kunnen nou eenmaal niet zo lang concentreren. Dus ik begon net zoals de challenges met leuke lesvideo´s stapje voor stapje, begin bij het begin. Een goed alfabet is de basis, de uitspraak is de belangrijk. Mooi lesdocument erbij bouwen met een fonetische uitspraak erbij. Leuk testje. Ik had een paar lessen klaar en starten maar.

Stel je doel en haal het gewoon

Ik maakte een heel laagdrempelig aanbod, mensen konden per maand meedoen voor een laag bedrag en ik deed alles handmatig. Ik organiseerde een challenge en ik moest en zou 1.000 deelnemers hebben. Nou ik werkte toch 80 uur per week zonder problemen, want het voelde helemaal niet als werk. Het voelde als keihard een droom uit laten komen.

Uiteindelijk had ik 1.300 deelnemers voor de challenge en vanaf de 1e maand, april 2016, deden er gelijk 100 mensen mee aan mijn lessen en die mensen haakten NOOIT meer af. Dus ik lanceerde de 1e les en ik weet niet wat er gebeurde, maar het dak ging eraf. En ik stond in heel nauw contact met elke deelnemer. De Besloten Groep ontplofte. Zij vertelden mij hoe bijzonder mijn lessen waren, dit hadden ze nog nooit meegemaakt. Een leuke manier om Spaans te leren. Zo cool. En ik testte alles op mijn moeder, met haar 72 jaar snapte ze niet zoveel van online en van computers. Dus als zij het begreep dan kwam het wel goed voor alle deelnemers.

Daar moet ik een Spaanse les van maken

En ik overlegde alles met mijn cursisten. Waar hadden ze nog meer behoefte aan. Wat vonden ze leuk. En mijn doel was om iedereen heel Snel en Makkelijk Spaans te leren en ik had al gehoord dat mijn manier leuk was. Dus dat was mooi meegenomen. En ik keek naar de kleine stapjes die iedereen moest doorlopen en ik kwam zelf zoveel situaties tegen in ons dorp dat ik dacht, ja daar moet ik een Spaanse les van maken, dat heb je echt absoluut nodig. En zo kwam ik op een totaal van 72 lessen. Later besefte ik dat het teveel was. Vandaar dat we nu een mooi splitsing hebben gemaakt in Beginners en Semi-Gevorderden. Maar ik kan dus zeggen, als je die hebt, dan heb jij ALLES wat je nodig hebt in het Spaanse leven of voor op vakantie.

De enige juiste manier

En ik organiseerde weer een challenge en dan hoorde ik weer, jeetje wat een goede opbouw, het is niet normaal hoeveel Spaanse woordjes er blijven hangen door de kleine stapjes. En zo leerde ik zoveel van mijn deelnemers. Ze vertelde mij alles en ook wat ze allemaal hadden meegemaakt. Inderdaad net zo als bij de Spaanse kindertjes die Engels probeerde te leren, zoveel grammatica. Alleen maar verdwalen in de grammatica en in huiswerk. Dus wederom besef ik mij, wat een geluk heb ik in dit leven, ik weet niet waar het vandaan komt, maar ik heb zo een unieke lesmethode gemaakt, het is echt de enige juiste manier als jij gewoon makkelijk Spaans wilt praten. Gewoon lekker alles wilt regelen op vakantie, maar ook als je in Spanje woont of werkt. En het is zo fijn voor iedereen dat er nu ook een snelle manier is om een taal te leren. Geen tijd te verliezen.

In weken leer je Spaans

En toch ga ik dan enorm juichen als Spaanse leraren zeggen tegen mijn cursisten, ga eerst maar bij Cintha Spaans leren. Zij is Nederlands, zij begrijpt wat moeilijk is in het Spaans, zij kan het jou goed uitleggen en je op een makkelijke manier een super Spaanse woordenschat op laten bouwen. Ik zie je over een tijdje wel als je alleen maar Spaans wilt praten. Dat voelt dan zo goed. En aangezien ik zo een enorme kletskous ben met iedereen, krijg ik heel veel informatie. Ik weet precies wat je nodig hebt, ik heb tenslotte ook in jouw schoenen gestaan. Ik weet het nog wel 22 jaar geleden, ik kon niet eens boodschappen doen of iets vragen in het Spaans. En ik voelde mij daar zo ongelukkig bij. En als dan nu mijn cursisten zeggen, ja ik heb dit geregeld in het Spaans en ik kon nu ineens wel van alles vragen bij de apotheek. Echt dan ben ik zo trots. Dan denk ik, dit is toch mooi. Hoe geweldig is het dat ik zoveel mensen mag helpen. Hoe mooi is het dat het geen 3-jaren plan meer is of langer, maar dat mensen in een aantal weken zelfstandig de stapjes doorlopen van de cursus en dus van alles kunnen regelen in het Spaans.

Zelfs in 11 weken is het mogelijk

Maar ook de mensen die mijn LIVE lessen volgen, dat zijn de allerslimsten, vind ik zelf, want ik ben jouw stok achter de deur. Ik help je door de cursus heen. En natuurlijk kun je het ook zelf doen, maar ik zie dus ook heel veel mensen die een cursus aan de kant gooien. En denken dat ga ik later wel weer een keer oppakken. En dat vind ik zonde, vandaar dat ik een groot fan ben van de LIVE lessen, die ik ook om die reden in het leven heb geroepen. Want soms is het nou eenmaal fijn om persoonlijke begeleiding te krijgen in een Online Klaslokaal. Een stok achter de deur te hebben. En elke dag even extra tips te krijgen. Ik weet nou eenmaal wat je nodig hebt en wat nou moeilijk is voor ons Nederlanders en Vlamingen. En dat kan ik je goed uitleggen.

Zelfs beroemde Nederlanders die Spaans leren met mij

Mijn bedrijf, weer een droom die is uitgekomen. Ik doe dit nu 3 jaar, inmiddels is dit mijn 3e website, maar ook mijn 3e cursuswebsite. Steeds mooier en beter. Ondertussen heb ik ook Michael Pilarczyk  (kijk straks zijn persoonlijke video voor mij), online privéles mogen geven, dat is toch waanzinnig. En Lisette schrijft… is bezig met mijn lessen en nog veel meer mensen die allemaal mijn supercursus hebben ontdekt, want het wordt al algemeen bekend dat dit de enige unieke manier is om Snel en Makkelijk Spaans te leren praten. En al die Nederlanders en Vlamingen die in Spanje wonen, want ik kwam erachter dat er daar wel heel veel van zijn. Maar ook mensen die Spanje of Zuid Amerika als favoriet vakantieland hebben. Echt ik ben blij dat ik kan helpen.

De allerbeste investering is in jezelf

En de allerbeste investering is in jezelf, want daar heb je de rest van je leven plezier van. En wat ik mij ook besef, je minuten zijn veel kostbaarder. Besteed ze goed, je weet niet wanneer je laatste minuut eraan komt. Je wilt geen tijd verliezen aan onzin, aan slechte cursussen, aan vervelende dingen, aan zelf alle Spaanse woordjes en zinnetjes opzoeken op het internet. Nee, je tijd is kostbaar. Geld wordt wel weer aangevuld, maar je tijd komt niet meer terug. Dus genieten is het allerbelangrijkste en of dat nou in Nederland is of in Spanje. Dat maakt niet uit, als je zelf maar blij bent. En zo zie ik, dromen uit laten komen is geen probleem. Je moet er wel wat voor doen. Maar je kunt je hele leven zelf bepalen. Dat is toch mooi.

Hier vertel ik waarom ik ben gaan emigreren en waarom ik doe wat ik doe.

Un beso Cintha

www.supergoedspaansleren.nl/gratis